گاهی بر عکس همه چیز

خنده های غم زده

غم های خنده زده

لب کج خنده معوج

اخم های خنده وار

خنده های گریه وار

سکوت های معنا دار

معنادارهای بدون سکوت

بی معناهای با معنی گاهی تمام عقربه ها بر عکس حرکت میکنند

حسام الدین شفیعیان

قلم شکسته

واژه از غم شکست

پشت کلمات را شکست

واژه از هم گسست

در بر سطر سطر خود غمی نشست

نگاه کن تمام واژه را اشک برد

درون واژه گلدان شکست

گل شکست

غم شکست

جسم شکست

قلم شکست

حسام الدین شفیعیان

/باز باران بی بهانه/

/باز باران بی بهانه/

باز باران بی ترانه
باز باران بی بهانه
باز باران بی سبب میزد به شیشه با بهانه
میزند چنگی به دل باز باران با غمانه
غم نهان باز باران باز سرمای ترانه
چون زمستان باز برفو باز راهی سخت برفی
چون تگرگو چون زمانه باز دردی عاشقانه
عاشق خدا بودن عشق یعنی با خدا باز باران با بهانه
راه درگیر تکامل راه درگیر تعامل راه درگیر زمانه
باز دریا بی بهانه باز خورشید عاشقانه باز باران با نهاله
حسام الدین شفیعیان

/بازی سرنوشت/

/بازی سرنوشت/

بگذار سرنوشت بازی بدهد
با ما سر ناسزا گداری بدهد
این خط بلند پیشانی من غم بسته
با حرف تو از دل من خسته
بگذار پرنده ها پرواز بکنند
شاید زمستان قصه برگشته
حسام الدین شفیعیان

کودک درون برون هم دگر نیست...

سوت سوت کودکی

بادبادک زمین خورده ی سریشک کم

فرفره بدون باد روی قفسه ی کتاب

کودک درون ماتم زده

کودک باد برده آدم بزرگ کودک شده

تلخک از تلخ واژه تلخ کامی از تلخ زدگی روزگار

موضوع انشاء سفر نیست سفر هم پای آدم نیست

پای آدم در سفر نیست سفر در شعر هم جای واژه نیست

کلمه ردیف نیست ردیف کلمه نیست

جملات جمله نیست شعر هم  سر سفره نیست

سفره نیست سفر نیست مسافر نیست انگار اصلان سیاره ی زمین هم دگر مثل توپ نیست...