3. برای کسب ادب و رفتار خردمندانه،و پارسایی و عدل و انصاف؛
5. تا حکیمان بشنوند و بر آموختههایشان بیفزایندو فهیمان هدایت یابند -
23. توبیخ مرا بشنوید و بازگشت کنید،و من روح خود را بر شما فرو خواهم ریختو کلمات خویش را بر شما اعلام خواهم کرد.
5. آنگاه ترس خداوند را درک خواهی کردو به شناخت خدا دست خواهی یافت.
9. آنگاه هر طریق نیکو را در خواهی یافت،پارسایی و عدالت و انصاف را.
20. پس در راه مردمانِ نیکو گام بردارو طریقهای پارسایان را ترک مکن،
2. اگر از سخنان زبانت به دام افتادهایو از کلام دهانت گرفتار آمدهای؛
11. و فقر همچون راهزن بر تو خواهد تاختو ناداری، بهسان مردی مسلح.
23. زیرا آن فرمان، چراغ استو آن رهنمود، نور،و توبیخهای ادبآموز،راه حیات،
2. فرمانهای مرا نگاه دار تا زنده بمانی؛تعلیمات مرا همچون مردمک چشم خویش پاس دار.
23. من از ازل شکل گرفتم،در ابتدا، پیش از آغاز جهان.
17. شخص امین، حقیقت را بیان میکند،شاهد دروغین، فریب را.
6. تمسخرگر حکمت را میجوید و نمییابد،اما فهیمان آسان به معرفت میرسند.
13. حتی در خنده نیز دل میتواند دردمند باشد،شادی میتواند به غم بینجامد.
22. آیا کسانی که نقشههای پلید میکشند، گمراه نمیشوند؟اما محبت و امانت نصیب کسانی است که نقشههای نیکو در سر دارند.
29. شخص دیرخشم از درک بسیار برخوردار است،اما تندخو حماقت را به نمایش میگذارد.
9. آن که خطایی را میپوشاند، محبت را میگسترد؛آن که مسئله را بازگو میکند، میان دوستانِ خالص جدایی میافکند!
13. هر آن کس گوشِ خود بر فریاد بینوا ببندد،خود نیز فریاد بر خواهد آورد و کسی نخواهد شنید.
10. تمسخرگر را بیرون کن که نزاع نیز خاموش خواهد شد؛مشاجره و رسوایی پایان خواهد پذیرفت.
21. تا کلام حقیقی و مطمئن را بر تو معلوم دارم،تا بتوانی کلمات حقیقی را نزد فرستندگان خود باز بری؟
25. مبادا راههای او را بیاموزیو جان خویش را به دام در افکنی.
7. زیرا از آن دسته است که همیشه حساب نگاه میدارند.به تو میگوید: «بخور و بنوش»، اما دلش با تو نیست.
11. زیرا ولیّ آنها نیرومند استو علیه تو به دفاع از حق آنها بر خواهد خاست.
16. زیرا حتی اگر مرد پارسا هفت بار نیز بیفتد، باز بر خواهد خاست؛اما شریران در بلا سرنگون خواهند شد.
5. شریران را از حضور پادشاه دور کن،که تخت او در پارسایی استوار میماند.
10. مبادا آن که میشنود شرمسارت سازدو بدنامیات رفع نشود.
25. خبر خوش از دیار دوردست،آبی است خنک به کام تشنهلب.
27. هر که چاهی بکند، خود در آن خواهد افتاد؛هر که سنگی بغلتاند، به سوی او بر خواهد گشت.
8. مردی که از خانهاش آواره شود،پرندهای را مانَد که از لانهاش آواره شده باشد.
6. فقیر بودن با راستی،بِه از ثروتمند شدن با کجرَوی.
18. آن که در راستی گام برمیدارد، نجات مییابد،اما آن که راهش کج است، به یکباره سقوط میکند.
23. توبیخکننده در آخرمحبوبتر از تملقگو خواهد بود!