فانوس-19-آیاتی از کتاب مزامیر

3. که «بیایید بندهایشان بگسلیمو زنجیرهایشان از خود بیفکنیم.»

4. خداوند را به فریاد بلند می‌خواندمو او از کوه مقدسش اجابتم فرمود. سِلاه

2. تا چند، ای آدمیزادگان، عزّت من ذلّت خواهد بود؟تا چند بطالت را دوست داشته در پی دروغ خواهید رفت؟ سِلاه

11. اما آنان که به تو پناه می‌آورند جملگی شادمان شوندو جاودانه بانگ شادی برآورند.زیر سایۀ خود محفوظشان بدارتا دوستداران نام تو در تو وجد کنند.

8. ای همۀ بدکاران از من دور شوید،زیرا خداوند صدای گریۀ مرا شنیده است.

2. در تو شادی و وجد خواهم نمود،نام تو را، ای متعال، خواهم سرایید.

8. او خود بر جهان به عدل حکم می‌راند؛و بر قومها به انصاف داوری می‌کند.

18. زیرا نیازمندان همیشه فراموش نخواهند شد،و امید ستمدیدگان تا ابد بر باد نخواهد بود.

4. مبادا دشمنم گوید: «بر او چیره شدم»،و خصمانم از تزلزلم شادمان شوند.

8. خداوند را همواره پیش روی خود می‌دارم.چون بر دست راست من است،جنبش نخواهم خورد.

11. رد پای مرا دنبال کرده و هم‌اکنون در محاصره‌ام گرفته‌اند؛بر من چشم دوخته‌اند تا بر زمینم افکنند.

6. اما من کِرمی بیش نیستم و انسان نِی!عار آدمیانم و تحقیرشدۀ قوم!

3. اما تو قدوسی،ای که بر سرودهای ستایشی اسرائیل جلوس فرموده‌ای.

8. تو را بصیرت خواهم آموخت،و به راهی که باید رفت ارشاد خواهم کرد؛و در حالی که چشمم بر توست،تو را مشورت خواهم داد.

4. زیرا کلام خداوند مستقیم است،و همۀ کارهای او با وفاداری.

9. زیرا او گفت و شد؛امر فرمود و بر پا گردید.

15. او که دلهای ایشان را جملگی سرشته است،و هرآنچه را که می‌کنند، درک می‌کند.