فانوس-8

دغدغه مهمترین اموریست که نشان دهنده اعتقاد هر شخص به تعاریف مختلف در آن تعریف میشود.دغدغه. کوبیدن. جستن.اگر دغدغه نباشد فانتزی امور شکل خود را میگیرد. پس تکاپوی و دغدغه مندی و تمام تعاریف آن نشان میدهد یک شخص به آن مسئله چقدر اهمیت میدهد.اگر امور دیگر مخصوصا در امور معنوی دخالت کند سریع مفهوم آن در بر انسان شکل میگیرد خط دار  بودن در امور.اما در امور معنوی خط دار بودن معنا ندارد. زیرا ضربه آن معنویست.نه شخصی.پس در امور معنوی ضربه زدن اول خود آدمی در آن غرق میشود چون امورات معنوی شاید افرادی فکر کنند بد میگویند فلان میکنند فلان کار کاری نمیشوند.این کج فکریست.خود در تاریکی ماندن خود بدترین ضربه ایست که انسان میخورد. تاریکی یعنی شخصی بیاید برای ضربه زدن به امورات سیاسی از امور معنوی وارد شود.چه راه غلطی.با سیاست مشکل هست با همان جنبه فکری وارد شوند. اما با معنویت اختلاف فکری با گفتمان و عقاید را گفتن و مباحثه. حالا در دغدغه ها جای دارد. ممکنست کسی بگوید فلانی مثال موسی به دین خود عیسی به دین خود یک ضرب المثل زیاد شنیده شده یعنی من راه خود تو راه خود.اما هیچ عیبی ندارد با درست گفتاری مباحثه کرد اگر این مباحثه مفید باشد دو جنبه فکری و اعتقادی هست. مثال یک انجن شعر که کسی شعر یا داستان یا حرف خود را میزند بعد کسی نظر نقد خود را میگوید. حالا اون مسائل مهمتر میشود مباحثی که جای سوال برای خیلی افراد هست. در امورات اساسی و باز نشده برای افکار اعتقادی دیگری.این یعنی جهان پیشرفت یافته و تکامل یافته نه در مباحث قبل چکشی و آن که حرف من فقط درست هست ارائه تفکر و پذیرش یا رد و اعتقاد خود گفتن آن دیگر در تفکرات افراد باز میشود و در تسلط افراد به امور اعتقادی جستن یافتن ها و مطالعات و غیره...